зиа.. хэн ээ.. чиний асуусан нөгөө дуу..ккк
би энэ дууг бүр өнгөрсөн зуунд сонсчээ. тэр үед залуу ч байж, халуун ч байж, цус шингэн, зүс бас шингэвтэр, харин үс одоогийнхоос өтгөвтөр...нийт 17 ширхэг байсан байна. дурсамж нэмсний төлбөрт үс маань санчимээтэр санчимээтрээр одсоор, дуурсах алдарт нөхөд минь нэжгээдээр нэмэгдэж нэг үзэж хошоодоор хорогдож хоёр үзэж этр.. өөрийн хүрчээдаагаа өнөөгийн өндөрлөгөөс эсбөгөөс газардсан намлагаас харжиййййй суухнээ хүн гэдэг амьтан сайн хүнийг, сайхан дурсамжийг л түрүүлж санадаг, дурсдаг бололтой. энэ ч тархи гэдэг нялцгар цагаан нөхрийн хийж байгаа даажин л даа.. гээд яахуу дээ.. түүний эрхшээлд байдаг улс чинь..
энэ завшааныг ашиглан хэлэхэд, би энэ дууг олж сонссон өнгөрсөн зуунд амьдарч байхдаа хүнд итгэх гэдэг шааранд тун эмзэг хүрдэг байж билээ. хагалчих бий вий фий гэж. үс шингэрч, шүд цөөрч, нүд цэлхэртхийн хэрээр итгэж болмоор хүнтэй сэтгэлд байгаа сайн ба саарыгаа хуваалцах нь тийм ч явдал учирсаад байх зүйл биш юм хэмээн санаж сэрэн мөнхүү шаараар баахан харилцаж наадтал толгойн орой дээр гэнэт хагарч доторх тэвнэ нь гол руу нэвт зоогдов. горойв. гонсойв. гомдов. гэхдээ зүгээр дээ, өнгөрсөнд харамсаад эргүүлж залруулж чадах биш. энэ биеийг барах хүртлээ шаартай, шаарнуудтай эрт урьдын адилаар болгоомжтой харьцах нь зүйтэйм байна.. гэдэг дүгнэлт гаргав. биш ээ, эрт урьдын дүгнэлтийг дахин сэргээв. өөрөө занга хийх олс, төмөр утас ба юухан хээхнийг, хийх гарын авлагатай нь гарт нь атгуулчихаад хийгээд тавьчихсан занганд нь гүйж орон, унаж бэртчихээд уйлаад гэвтээд байлтай биш... гэхдээ яахуу дээ, тархи маань учрыг нь олоод хожим зөвхөн сайныг нь, сайхнаар нь дурсах болно. монголоос ирсэн хөх тарианы гурилаар хийсэн талхыг "зочин" хиамын хамт амталсан тул бага зэрэг хөлчүүрхэв...
зиа ингээд, энд үг нь байгаа. тухлан сонсож таалан сонж.. хэн ээ..