жаахан байхад, хэдүүлээ цуглахаараа 2 тал болжийгаад, нэлээн хэдэн метр зай авч зогсжийгаад, манай талынхан хажуу хажуудах хүүхдийнхээ гарыг атгаад, “дайсны” талынхан бас тэгж бэлдэнгүүт нь

“гааагнасан гинжиийййййг таслагхтоооооон.....”

гэж хоолойн тэнхээ мэдэн хашгирдагсан. Тэгэхээр биднээс дутахгүй гэсэн шиг нөгөө талынхан бас гүрээнийхээ судсыг гүрдийлгэж байгаад

           “хэнээээээээээээээээр....”

гэдэгсэн.

тэгээд л нэгийг нь нэр цохож, цохуулсан пацаан жижигхэн гараа атган, уруулаа жимийж, хагас алхам хойшоо ухарч эрч авч байгаад л гүйгээд ирнэ дээ. гинжийг таслах гэж байгаа нь тэр, өөрийнхөө улаан биеэр. эрэгтэй хүүхдүүд бол хар эрчээрээ давхиж орж ирээд л юу юугүй манай гинжийг сулхан гагнаастай хэсгээр нь тасалж, тас үсэрсэн 2 гинжний аль нэгийг нь таалан авч одно, олзолж байгаа нь тэр. аваачиж өөрийнхөө гинжинд холбон гинжээ улам урт болгож, манай талыг бут цохих гэж байгаа нь тэр.

манай тал бас юу гэж зүгээр байхав, зөрүүлээд гинж сайн тасалдаг хор шартай охин нэгийг томилно биддэ. манай талын хор шарт гүйхдээ арай өөрөөр гүйнэ. эхний өрөлт авах нь бараг адил. гол нь хүч чадал дутмаг хүн чинь яахав гэхээр, 2 гараа урагш нь сунгаж хооронд нь атгаж “зэвсэг”-тэй болж аваад гүйгээд явчихна биддэ. зэвсгээ ашиглан айлын гинжийг хар тэнхээгээрээ цохино гэж тооцно. цохьсон зэвсэг ч өвдөнө, цохиулсан гинжнүүд ч өвдөнө. цохиулаад ажрахгүй, шүдээ зууж барьцалдаад тасрахгүй байвал нь тэр чигээрээ тэгнэж хэвтээд, биеийнхээ жингээр дүүжлэгдэж савласаар байгаад таслана шүү дээ.

ингэж өөд өөдөөсөө харж зогсон хашгирч, ээлжлэн гүйж тасалж, эсвэл тасалж чадахгүй айлын гинжийг уртасгасаар...байгаад урт болсон тал нь дийлнэ. дийлдлээ гээд гуниж гутрахгүй л дээ, богинохон гинжнийхэн.

урт болж дийлэхдээ ч сайхан нь байсийм биш. аз байвал нууцхан харж явдаг хүү юм уу охиныхоо гарыг тас атган, дайсан олзлоод явчихгүй бол тоглоом дуустал атгаастай байж, гинж тасрах, тасрахгүйн тоолонд хөгжилдөн инээлдэх үеийнхэнтэйгээ нийлэн гэдэгнэж годогнон бөөн бөөн бунданд умбадагсан. сайхан байж.

бага байхад инээд хүрнэ гэдэг, баясч хөөрнө гэдэг өглөө сэрээд зовхио нээх шиг амархан бөгөөд мэдээжийн байж дээ. бага байхад өдөр болгон цэлмэг нартай байсан юм шиг санагдахын.

“гагнасан гинжийг таслагтун!” гэж.

энэ үгийг өөртөө хэлчий л дээ. “хэнээр?” гэж хэн ч надаас асуухгүй. би өөрөө л таслахаас. юуны гинжийг гээч??