өнөөхийгөө холдуулж байж зурагтын дэлгэцийг бүтэн ил гаргав. өглөө яарч сандран гарахдаа нарны шил авах гээд нааш цааш нь зүтгүүлж байж зурагтаа хаачихаж.
түрийвч хатагтайн нүдийг дарж, чихийг таглаж байж авсан эд. хөөрхий минь, нүд чихийг нь таглаад байхаар ч хатагтай биш л дээ. нүд нь улайж, сүүмийж сөлийн, чих нь хатуурч, омогных нь цоорхойд ойрд ээмэг углаагүй амьтныг улам шооконд оруулахгүй л гэж тэр.
харсан цагаас хойш авмаар болоод байж сууж болоогүй гэх нь хайшаам, авчихвал көөмөн зүгээр ээ гэсэншүү юм боджийснаа гэнэт гүйж гараад... очтол нэг нь байдаггүй ээ.. уур хүрээд, урам хугараад.. ээ хорвоо чи гэх гэжийтал байжийнаа, зайлуул.. ингэж л надаар "авахуулагдах" тавилантай байж гэж түүнийг өрөвдөнгүүтээ уяраад авцан.
амандаа дуу аяланхан, амьдралд гүнээ таларханхан гүйхээрээ ирээд гэртээ оруулаад гараа халцлан байж өрөөний голд оруулж тавиад.. орхиод.. хаяад... тэгээд л яг 4 хоножийна даа. хөөрхий гомдож суугаа байх, ингэж яах нь мэдэгдэхгүй орхих байсым бол яах гэж яаран сандран авав гэж. харин би бол гартаа оруулж аваад, өрөөлийн болохоос нь өмнө өөрийн болгож аваад... тэгээд л санаа амарчихаж. байх газар нь, байх ёсоор нь хэрэглэхгүй байж дээр нь бас юм хум овоолоод амжчижээ, би. өрөөлөөс өрсөн өрсөн өөрийн болгосны хэрэг юу байна?