шал сонин санагдчихлаа. хэн нэгэн намайг муу хэлж байгааг сонсож сураагүй ч биш. харин гүтгүүлэх ямар муухай юм бэ. ор үндэсгүй юм ярих ямар хэрэгтэй байдгын бол. хүн дотроо бодож болноо, төсөөлж болноо, ийм байж магад, тийм байж магад, ер нь ингэсэн байх тэгсэн байх гэх мэтчилэн. хэнд ч байдаг л зүйл. харин түүнийгээ нүдээр харж, гараар барьж үзсэн мэт хэн нэгэнд ярих нь ямар вэ? сонсоод хачин болчихов. утсаа бариад хэсэг хөдөлгөөнгүй суув. цаад ярьж буй хүнд мэдэгдэхгүйг хичээж байдгаараа цовоо дуугарч, үл тоосон мэт царайлав. хоолой чичрэх гээд, тэвчиж өнгөрүүлээд бушуухан утсаа таслав. гомдолтой л байна. маш их. би таны бодож байгаа шиг тийм хүн биш ээ. та намайг юу ч гэж хэлж болно. юу ч гэж доромжилж болно. харин түүнийгээ хэнд хэлэх вэ гэдгийг бодолцож үзээч. би өөрийнхөө тухай шууд сонсох яахав, дүрсхийж хатуу үг зөрүүлж чулуудаад л өнгөрнө биз. харин миний тухай таны элдвээр хэлэхийг сонссон тэр хүнд ямар хэцүү байсныг, сэтгэлд нь юу хоцорч үлдэхийг бодож үзээч, гэхдээ миний тухай биш таны тухай, тань шиг хүмүүсийн тухай, таны амнаас гарсан ор үндэсгүй, заваан ярианы тухай. намайг өмөөрсөндөө, хамгаалж үг хэлж чадахгүйдээ хэнд бурууг өгөхийг мэдэхгүй зогсоо тэр хүнийг хүндлээч. гэхдээ зүгээр ээ, идүүлсэн бут ургадаг, идсэн эрүү хувхайрдаг. дээрээс хардаг нэг юм бий, ялгаж салгаж өгөх байлгүй дээ.