ドキッとした、メールのインボックスをクリックした瞬間。心臓が止まるかと思った。待ちに待って、諦めてたメール。返信のメール。直に開けられず、心拍が納まるのをしばらく待った。開けずに削除しちゃおう...なんてできやしないことを考えて「時間稼ぎ」したりと。さてと、深呼吸、深呼吸！ダブルクリック。

そこに並ぶ言葉、言葉に込められた魂を読み出すのに必死になり、あまりの必死さで体中が厚くなり、火照ってきた。血管を通る血液の一滴一滴が一生懸命しまい込んでた思いを運び...やつらが騒いでる。やめろ！やめて！お願い、落ち着かせて。

嬉しくなった。今度はやつらが踊りだした。短いメール。ほんの数文しかない、返信のメール。

自分が分からない。自分の気持ちが分からない。やつらは、何事もなかったかのように、命を運んでる。

...

нутгийн тэнгэр явахыг мэдээ юу (тэнгэр нь ч юу юм, мэдэх хүмүүс нь мэдэж байгаа)
нулимсан бороо шиврээд гунигтай яа (бороогүй, салхитай л байна... ширүүн)
сэтгэл нэг л гэгэлзээд энэ бороо мэт (тэхх... энэ салхи мэт.. тогтворгүй... залхаж байна)
соньхон зөн бодлыг минь сэрээнэ (шал илүү... дэмий юм хийсэн юм, тэр зөн)
элдвийн бодлоос салаад харлаа би (олон удаа... хөндлөнгийн нүдээр... бас чиний нүдээр)
энгүй хайраар чамайгаа хайраллаа даа (хайрлаж байсан... одоо бол үгүй.. энгүй байсан үгүйг мэдэхгүй)
эргээд ирнээ хайрт минь чамдаа би (эргэж ирсэн.. санаснаар минь хүлээж аваагүй.. ...

энд сийрүүлж тавихыг эзэн нь зөвшөөрсөн тул...

шүдээ суларсан байхыг мэдэрлээ. амаа ангайж суларсан шүдээ татав. хөнгөхөөн сугараад гараад ирж байна. ямар ч өвдөлт мэдэрсэнгүй. хормын төдий загатнах мэт, нэг тийм сонин мэдрэмж зурсхийв. дээд үүдэн шүдний баруун талын шүд. онгойж харласан нүхэнд нь ялимгүй цус шүүрнэ. гэхдээ учиргүй урссангүй. амаа ангайсаар. яг одоо нүхэнд нь хийвэл буйл нь буцаж эвлэж магадгүй. шүдээ барьсаар. доод талын шүднүүд дунд бас хоёр шүд суларчихаж. суларснаа надад харуулах гэсэн шиг үл мэдэг хазайсан үзэгдэнэ. харж байна аа, гэхдээ одоо авахгүй. түрүүний сугалснаа ...

цонхны цаана түнэр харанхуй. тэр харанхуйд нүдээ удаан бэлчээвэл нэг л мэдэхэд сорогдох мэт орж явчмаар. нуруун дээрх ачаагаа яг энд, яг энэ мөчид юу ч үлдээхгүй буулгаж орхиод, мөрөө гөвж, нуруугаа цэхлээд, өвдөг чанга, толгой өөд орж явчмаар. юу хүлээж байх нь хамаагүй. намайг ороосон одоогийн байдлаас дээр байж таарна.. дээр байгаасай.. дээр байхаас өөр аргагүй.. дээр байх болно.. дээр байлгана.. үүнээс илүү дордвол жинхэнэ там байх биз. тамд очиход арай эрт байна.

онгоцны далавчин дээрх улаан гэрэл нэгэн хэмнэлээр анивчиж, хөдөлгүүрийн дуу бүдэгхэн нүргэлж, өмнөх эгнээнд суусан хос хүзүү ...

ашгүй, миатын онгоц хоцорчээна гэнэ. завшаантай юм боллоо. яаж ийсээр байгаал гэрээсээ төдөд гарна гэсэн цагтаа амжихгүй болж таараад амь наана там цаана диваажин бүүр цаана болчоод байсын. тайвшрангуутаа бичээд унадаг байшд, түрүүн яаж тэлчигнэж байснаа шууд мартаал.

өчигдөр.. за бараг л өнөөдөр үүрээр гэсэн нь зөв байхаа даа, нэгэн андтайгаа сайхан хуучиллаа. яриад суухад заавал сэтгэлд наалдацтай “нэг юм өгдөг” тийм хүн байхым. өөрөө мэддэг хэрнээ хэн нэгнээр хэлүүлж байж тархиндаа, сэтгэлдээ гүн суулгаж авдаг амьдралын теоромууд. хамгийн дотно найздаа хэлэхэд ойлгох эсэх нь эргэлзээтэй сэ...

уг нь яахав энэ өдөр явж магадгүй гэж байсым л даа. бүр энэнээс хоёр гурван өдрийн өмнө чиг л явах байсым. утаатай байна, агаар нь үмхий байна, тоос шороотой байна энээ тэрээ гэгэн гэгэн Улаанбаатараасаа явна гэхээр л нэг байтугай нэлээн хэдэн юм араас чангаагаад өдий хүрчээ хөөрхий. яг явахгүй бол болохгүй болсон чинь миат суудал байхгүй этр гээд, хүлээлгэнд орвол ор этр гээд. хаалгадаж байж суудал тавиулж билетээ авсан. харин өнөөдөр хүлээлгэнд ороод хүлээгээд үлдсэн эздээ “хүлээгээд” 10 гаруй суудал эзэнгүй нисэж ирэв ээ, Тоокёо-д. миат-ийн арилжааны арга барилыг ер ойлгохгүй юм. үтэр түргэ...

гурваар сүлжсэн өтгөн хар гэзгээ сувдан даруулгаар гоёж, хондлойгоо давуулж шидчихээд хотынхоо гудамжаар алхаж байлаа гэжжж. гэзэгний үзүүр өвдөгний арын хонхорхойг шүргэн алдажжж. гэнэт чөтгөрт хатгуулж харанхуй шөнө мэт тас хар гэзгээ зэвэнд идэгдсэн төмөр мэт үхмэл бор шар өнгөөр будав. бөрсийцөн. урждар буцааж гил хар, хав хар, хачин хар болгов. арай ч хар юм уу. за тэр яахуу. би уг нь хотдоо ирэхдээ дээхэн эхэлсэн дайны галыг унтрааж... биш юм аа... дайнд оролцогч талуудын аль алиных нь эрх ашгийг бодолцсон боломжийн шийдвэрт хүрэх алхам хийхээр зорьсон юм шд. гэтэл яав? гэтэл санаснаар б...

Хязгаарлалттай бичлэг байна. Та хэрэв үзэх эрхтэй бол энд дарж орно уу.

зиаа... тэхээр би ...

-          байна уу? (гүнзгийхэн амьсгаа авч байгаад залгав)

-          байна уу? (уцаарлангуй, зандрангуй...бас чанга дуугаар... хашгирах мэт)

-          байнаа.. (аль болох зөөлөн дуугарав, уг нь бол хэдийнээ өөдөөс нь яг адилхнаар чанга дуугаар... би байнаааа!!! битгий ингэж хашгирч бай л даа.. гэхдээ тэгсэнгүй)

-          байна уу??? (... битгий ингэж зандарч бай л даа гэж.. дандаа гуйдагсан)

-          бай.. (дуугаа чангаруулаад үгээ гүйцээхийн завдалгүй..)

-          байна уу??? байна уу??!!! (зангидсан гараар нудруулах мэт..)

-          байна аа... байна (би байна гэж хэлэх гэснээ...

-          надад зургаа өгөхгүй юм уу?

-          чи харж байж зургаар яах юм

-          уг нь өгнө гэсэн шүү дээ, би хүлээгээд л байгаа... яг одоо өгчих

-         надад бараг зураг байхгүй ээ... тэгээд ч чи миний зургаар юугаа хийх юм?

-         түрийвчиндээ хийгээд байнга өвөртөө авч явж байя... зүрхэн талдаа... санахаараа гаргаж хараад л, хүнд үзүүлж гайхуулаад л..

-          үзмэр болох нь ээ?

-          за үгүй дээ, битгий ингэж бай л даа..

-          ...

-          за зургаа... миний бүсгүй..

-          энэ зургыг авах уу?

-          энийг нөхөртөө зориулж авсан гээ биз дээ? ча...

あ～ぁ、ロメオ様、ロメオ様...彼方はなんでロメオ様なのぉ？

って...変！

өчдөр сонин өдөр байдийн байна. үдээс хойш барайгаалл, оройдоо цагаандаа гараалл, шөнө дөлөөр цэлмэчээлл. бүрр амар болчжээ. халуунд манараалл гачин байнаа ойрд. амьдарчаагаа цэнхэрхэн бөмбөрцөг, ам хоолой хоёртоо хайртайн болохоороо байгаа байгалийнхаа чигээрээ халууцаалл байжээя гээл эа-кон мэа-коноо байнга залгахгүй, унтраагаалл асаагаалл гүрийгээллээсан. кхкхкх.. бас миний түрийвч цэнхэр өнгөтэйлдөө. эа-кон=air conditioner энэ бас жапануудын товчлол. за тэгээл манараалл тивигээ хараалл, ааруулаа торчигнуулаалл суужээтал гарт нэг юм таарчээшү. газар суужээсий. энд нэг хөөркөн сандайлавч бай...

хайгаад хайгаад олоогүй юм, тэр ээмгийг. ээжийнхээ ээмгийг. намайг ухаан орсноос хойш ээжийн чихэнд гялтганасан анхны алтан ээмгийг. алт ч гэж дээ, монет. буудайны ширхэгээс арай багашаархан бадмаараг шигтгээтэй, шигтгээг нь тойроод 6-7 шүдтэй, нэг тийм жижигхэн ээмэг. ээж аваад хоёр гурав хоносон уу үгүй юу, яасан гоё юм гээд шуналаа илэрхийлсан чинь “миний охин зүү зүү” гээд. эгч тэгээд л гангараад гарч өгсөн. сургууль дээр гүйж явахад зарим эмэгтэй багшийн харц ээжийн минь ээмэгнээс салахгүй байгаам шиг санагдаад л. би 9-р ангид байсын. юун ч айхтар гоёсым, гүн өнгөтэйд нь л болсон байх. ээ...

Sto-н хүсэлтээр түүний доорх бичлэгийг Та бүхэнд дэлгэж байна.  хэн бүхэнд хэрэгтэй чухал агуулгатай тул өөрсдийн блог, саитаар дамжуулан аль болох олон хүнд хүргэнэ үү. зохиогчийн нэрийг бичихээ мартуузай. 

эртээ урьдын цагт юм гэнэлээ. энүүхэн довны цаана “хомо” гэдэг хорхойны хэдэн үүр байж гэнэ. тэд их завгүй. өдөржин шөнөжин амсхийх завгүй гүйлдэж, шар нартай бор хоногуудад байдгаараа чармайж амьдарна. янз бүрээр чармайна. эм хомо нь гайгүйхэн шиг эр хомо-д тоогдож, амь амьдралаа холбох гэж, эр хомо нь залуухан сайхан, наалинхай эм хомо-той учран жаргах гэж, зулзаган хомо нь бушуухан том болох гэж, зөнөж хөгширсөн нь үхэхгүй гэж, үүрээ том болгох гэж, үрсээ олон болгох гэж... чармайна. байдгаараа чармайна. эрвийж дэрвийнэ. зарим нь идэш тэжээлээ бусдаас их нөөцлөх гэж, зарим нь хомо хорхойгоо...

шал сонин санагдчихлаа. хэн нэгэн намайг муу хэлж байгааг сонсож сураагүй ч биш. харин гүтгүүлэх ямар муухай юм бэ. ор үндэсгүй юм ярих ямар хэрэгтэй байдгын бол. хүн дотроо бодож болноо, төсөөлж болноо, ийм байж магад, тийм байж магад, ер нь ингэсэн байх тэгсэн байх гэх мэтчилэн. хэнд ч байдаг л зүйл. харин түүнийгээ нүдээр харж, гараар барьж үзсэн мэт хэн нэгэнд ярих нь ямар вэ? сонсоод хачин болчихов. утсаа бариад хэсэг хөдөлгөөнгүй суув. цаад ярьж буй хүнд мэдэгдэхгүйг хичээж байдгаараа цовоо дуугарч, үл тоосон мэт царайлав. хоолой чичрэх гээд, тэвчиж өнгөрүүлээд бушуухан утсаа таслав. гом...

ちぇ...忘れるのに必死なのに。物事がますますこっちが望んでない方向にばかり進む。何でこうなるかなぁ。

一昨日、電車の中で携帯いじってたら突然現れた...彼からのメールの「欠片」が。私の心の「欠片」を動揺させやがった。彼の優しい言葉がずらりと並んでる。いつか当たり前のようになってた言葉たち。なんでまた、携帯電話に「貼り付け内容一覧」という機能がついてて、なんでまたそこに彼からのメールが入ってるの？なんでそれを画面に表示させちゃうの？なんでそれを目にした瞬間、涙がとまらないの？なんで君はいつまでも私を苦しめ続けるの？

ちぇ...取っといた自分が悪いんだよ！！...自業自得

...

дарж дархан цолоо мандуулав. 2-3 мм хэрийн биетэй, зэгэл өнгөтэй шоргоолжнууд хэдэн өдөр дээрэлхээд. энүүгээр тэрүүгээр гүйлдээд..барих уу даа барих уу даа гээд байгаам шиг л ширээн дээгүүр гүйлдэж, кииборд дээгүүр тэлчигнэцгээгээд. дэлгэцний наана цаана гарч бүртэлзэцгээгээд. арай л “одоо энэ үсгийг тонш..” гэж заах нь холгүй юм болохын. даварчхийн.

эхлээд ч төөрч будилсан ганц хоёр шоргоолж юм уу гэсэн чинь хамаатан саднаа дагуулаад хэдэн батальон буучхиймаа. ноднин бас ингэсийн. тэгэхэд ч яахав, би өөрөө буруутай байсын. дэлгэцнээс нүдээ салгахгүй, амнаасаа арбузаа салгахгүй суужээж чихэрл...

 

ингэдийн... тэгээл би явжээдийн... өө!! гүй шд... суужээдийн... өнөөхтэй хамт... өнөөхийн яриаг төөрүүлэх гэж зүтгэжээдийн... зүтгэл талаар болдын... өнөөхийн яриа нь төөрч өгдөггүйн... зүг чигээ алддаггүйн... тэрүүхнээсээ ховхордоггүйн... бүүүүүррр гүнзгий юм ярих гээл байдгын... ”би уг нь...нэг юм... хэлье гэж бодоод...” гэж мэгж үзжээдийн, манэр... ”танай хоёр яг хэзээ ирэхийн?” гэж гэнэдүүлдийн, манүүхэн... авааль эхнэр, амин голын үр хоёрыг нь сануулдын... манэр санадын... нэг хэсэг яриа овоо төөрдийн... манүүхэн амьсгаа авдын... амьсгаа авангуутаа “гэр бүл”, “хань ижил”, “үр хүүхэд”, ...

ингэдийн... би явжээдийн... бас л нэг тийшээ явжээдийн... тэгсэн чинь өнөө хэн ярьдын, нөгөө хэний нөхөр нь. тэгснээ хамт явахаар болдын... болдын номинжинтэй хамт дуулсан дуу нь зүгээр тээ... тэгээд л явжээдийн... машинтайн болохоороо надад тус боллоо гээд л... би баярладын... тэгсэн чинь хариу болзол тавьжээдийн... юу ч бодохгүй заа л гээд хэлчдийн... дараа нь хамт хоол иднэ шүү гэдийн... юу боддын... юу ч боддоггүйн... хүмүүстэй хамт идэж л байдын, ууж л байдын... за тэгээд ажлаа гялс мялс амжуулдын... би тэрүүнд баярладын... баярлажээснаа Нннннн!!!! гэдийн... жаахан сэжиг авахгээл авахгээл...

цангаж байна.

7 сар гарчих шив. улам л халсаар.

халууцаж байна, бас маш их цангаж байна. цангах ч яахав, халуун хүйтэн аль ч улиралд байдаг л зүйл юм чинь. гэхдээ л дэндүү цангаж байна. бүр ундаасчихаж.

уух юм байна аа, уг нь. халуун, хүйтэн, бүлээн, мөстэй, шингэн, өтгөн, хийжүүлсэн, хийжүүлээгүй, согтууруулдаг, мансууруулдаг, сэргээдэг, ядаргаа тайлдаг энээ тэрээ гээд. олон жил дарсан нь ч байхын, асар үнэтэй нь ч байхын, маш ховор нь ч байхын. брээндийнх нь хүртэл байна. эртний уламжлалт нь ч байна. хэчнээн ч олон янз юм. миний уумаар байгаа зүйл л олдохгүй байгаа нь хяслантайн. заримда...

жил гаруйн өмнө ийм юм бичиж байсан байхын. эхний бичлэг биш ч гэсэн бодвол үүнийг бичих гэж л блог нээсэн байхын. 

нойр хулжиж одов оо...

...

нойр хулжих гэж монгол хэлэнд гоё хэллэг байх юмаа. адууны тухай бас тэгж хэлдэг шиг санагдана. ойрд нэг л ийм болчихоод байна.

...

нойр нээрээ хаачив аа. энүүнд нэг л хүн буруутай. бурууг бусдаас хайх шиг амар юм гэж юу байхав тээ. тэр хүн яаж буруутав гэхээр ... учир зүггүй цоож цуургагүй ч гэсэн хэр баргийн хөнгөн сэвэлзүүр салхинд онгойж гяхтнаад байхааргүй хаалттай байдаг муу зүрхний минь үүдийг тогшоод байх юм. харамгүй хэлэх дулаахан үгс нь...

түнжин толгой нь хонгор хүрэн үстэй, өнгөтэй шил шигтгэчихсэн юм шиг нүд нь дандаа л сахилгагүйхэн гэрэлтэж, цоохор сэвхтэй хамар нь сарталзаад л ... заримдаа том хүн шиг под хийсэн юм хэлнэ. айхтар дүрсгүй биш мөртлөө нэлээн хөдөлгөөнтэй. гэхдээ хариугүйхэн. байрны атмаанд шоглуулчихаад нус нулимс болно. өнөөх эгч нь хар гүйхээрээ очиж өмөөрч хэрэлдэнэ. заримдаа гар зөрүүлэх ч энүүхэнд. эргэж ирээд дүүгийнхээ толгой руу хэд хэд байлгаад авна. дүүгээ өмөөрсөндөө, хэрэлдэж зүрх нь хөөрсөндөө, бас хүнд дээрэлхүүлсэнд нь бухимдсандаа жаахан цээжинд нь хор шар, уур хилэн...бас дүүгээ бодсон сэтгэл...

こんな心を誰に見せるの？

格好つけても悲しいのは自分じゃないの？

зассссссс...яадгым.

за юуугаанннн хараадаагаанбэээ ээ э... хггг... алииийййв, би бас авъя л дааа... наад чихэрнээс чинь... хггг... хахахаха... наадахаасаа бас л даа... пүүүххххх ийм олныгууууу даа... хахахаха... жилийн нөөөццццц айн?...  зааа за... болгоомжтой айн... эртүүдийнх шиг юм боловоооо...хггг...би хэзээ тэгжээсийннннн... зассссссс... ингээдаахын бол чинь... мэджаагаазззз... хггг... хахахаха... за за... сайхан амраарррррр... мэилдээрэээрррээ ээ... хггг

халамцуу хэл маань тугалган бүрээстэй, гүүрэн засвартай араануудтай зодолдон ороолдож, арай чүү иймэрхүү хэдэн үг чулуудсан байх, тэгж боджээна. тэгээд га...

олоон жилийн өмнө санаандгүй энэ дууг олж сонсоод... 

чив чимээгүй суугаад л...walkman-аа хармаалчихсан, балкон дээрээ... дахин дахин угсруулаад хэд ч сонслоо доо, хөөрхий. яг нэг иймэрхүү зуны орой байж. 

мөнгөн аяга, тэр юу вэ? тэр бол сар.

биш, олз.

---

 нэлээн дээр анхных нь номыг амтархан уншиж жингүйдэж байсан зохиолчынхоо яг тэр номыг хайгаад хуучин номын дэлгүүрийн лангууг баахан тэмтчив. Ёшимото Банана гэдэг эмэгтэй зохиолч. 43тай. 90-ээд оны эхээр "Киччин" буюу "гал зуухны өрөө" (галын өрөө? гал тогооны өрөө?) гэдэг номоо гаргаж, шинэ залуу зохиолчын шагнал магнал аваад л байсан. дараа дараагаар гаргасан номууд нь ч бэстсэллэр болжээсийн. сүүлийн үед харин чимээгүй байна уу даа. хайж байсныгаа олсонгүй. харин баахан өөр зохиолыг нь, бас Мураками Харүки-н хэдэн номыг авав.

замдаа ...

муу хүн юу яааснаа, сайн хүн идсэн ууснаа гэж үг бий.

би халим идэж үзэв. халимны мах. дэлхийн хамгийн том сүүн тэжээлтний мах идэж үзэв. яахав хөөрхий, хэдэн сарын өмнөөс "чамд халимны мах идүүлнээ ээ" гээд л намайг ч дэнслүүлээд л, өөрөө ч догдлоод байсан японы хүсэл биелжаагаа нь энэ. урьдчилсан мэдээлэл өгөхгүй байжийгаад идүүлсэн бол "ааннннн энэ загасны мах байна...загас загасдаа бүр халимны мах байна" гэж лав хэлэхээргүй л эд байна. хэлнээсээ асуулаа, шүднээсээ асуулаа, залгиур хоолойноосоо асуулаа, бүгд л "энэ чинь махын бишоо? мах л байнадаг. харин юуны махын? жаахан гачин амттай чү...

Хязгаарлалттай бичлэг байна. Та хэрэв үзэх эрхтэй бол энд дарж орно уу.

гайгүй эрт сэрснийх, эртхэн гарч жаахан юм цуглуулав. буудлын хажууханд цэцэг зарж байна. сарнай, балжингарам, алтанзул, хадаасхан, гэрбэра...за тэгээд нэрийг нь мэдэхгүй зөндөө л цэцэг байхын.

цэлмэг нартай өдөр. өнөөдөр нэлээн халах шинжтэй. наранцэцэг авав.

бүх юм утга учраа алдаад, тэр дунд төөрч бүдрэхээрээ бүгдийг нь хаяаад шинээр эхлэмээр санагдана. унасан сэтгэлээ “өргөх” гэж байдаг арга чаргаа хэрэглэнэ. цэцэг авах. өөрөө өөртөө цэцэг худалдан авах. хэн нэгнээс биш өөрөөсөө авах. элдэв чимэг боолтгүйгээр. таалагдсан цэцгээ.

болно доо, чи чадна. бүх юм хугацаатай. цаг нь болохоо...

今日から挑戦して見ようっと、ブログを日本語で書くことに。モンゴル語の表現力が足りないせいか、たまに日本語で表現して見たくなる、上手くもないくせに。。。笑っちゃう。

凸凹道を口笛吹きながら走っちゃう暢気なキリンのようになれてらいいのになぁ。不安ばかりが積もって、その場から動けなくなってしまう私、何だか情けなく思えてくる。あ～あ、この写真の撮り方も下手。

でも、やってみたい。

日本語ブログ（言い方間違ってるかな？）を初体験！

 

...

ээ бурхан минь. мэддэг гурван мааниа л уншихаас даа.

гэртээ орж ирээд тв-ээ асаалаа, яаралтай мэдээ гээд гарч байхын. японы Ерөнхий сайд Ш.Абэ тэргүүтэй одоогийн ЗГ-ын нэг гишүүн нь өнөөдөр бага үдийн үед амиа хорлосон гэнэ. манайхаар бол ХААЯ-ны сайд, эднийхээр бол Газар тариалан, Загас агнуурын яамных нь сайд Мацүока гэдэг хижээл эр. дэлхийн хоёрдугаар дайнаас хойш японы ЗГ-ын гишүүний албыг ид хашиж байхдаа амиа егүүтгэсэн анхны сайд гэнэ.

хятадууд тэр дор нь олон нийтийн мэдээллийн хэрэгслээрээ энэ тухай нэвтрүүлсэн байхын.

сөрөг хүчнээс гарсан шүүмжлэлд өртөөд бас нэлээн стресстэй бай...

хальт таньдаг хүн сонин хэвлэлд ярилцлага өгч, зурагтаар гарахад аюумшгийн дотно санагддаг шд. тэгтэл мэддэг ч юм уу, хаа нэг зурсхийтэл бодогдоод байдаг хүн олооооооон жилийн дараа сонинд ярилцлага өгчихсөн, тэрийг нь би санаандгүй олоод уншчихсан байвал яахав. бас сонин л болдым байна.

надад маш их таалагдаж, олон жил өнгөрсөн өдийд ч гэсэн хаа нэг санаанд орж ирээд байдаг юм, тэр залуу. их өөрийн гэсэн стильтэй, тэр нь юу юунаас илүү таалагддаг байлаа, аль эртний юм доо.

дунд сургуулийн ахлах ангид байхдаа нийлдэг хэдэн охидтойгоо гангалж аваад л хотын гудамж мээтэрлэж, тэр сургуулийн тийм ба...

чи өөрөө л энэ бүгдийг эхэлсэн...

миний энэ бүх шаналгаа, энэ бүх гуниг ганцаардлыг чи эхлүүлсэн. анх эхлэхдээ гайхалтай санаандгүй байсан. ингэж зовж шаналахаа мэдсэнсэн бол гэж зүхсээр нэлээн хугацааг барж. чамтай учирсан, чамайг таньж эхэлсэн тэр мөчийг, тэр өдрийг үзэн ядаж байна. анзаарахын завдалгүй чи намайг санаж байснаас минь өндөрт хөөргөж, үүлэн дунд хаячихаад...ганцаар үлдсэн би хар эрчээрээ доошоо унаж байна, унаж дуусахгүй байна. замд таарсан бүхнээс зуурах хүсэл ч төрөхгүй байна. удаан унаж байна. дэндүү шаналгаатай унаж байна. ийм арчаагүй унаж байгаа өөрийгөө тавламаар байна....

Амра-д амалсийм чинь бичээд хаясаан яадий. бас л зүүд шүү. зүүд уншиж залхсан хүн энэ хавьцаа зогсоод өөр блог уншсан нь дээр байх.

 

---

урд нь зөндөө үйл явдал болсиймаа. санахгүй байна. нэг мэдсэн чинь завьтай урсаад л байх шиг байсан. “нууцлаг” ногоовтор туяатай, тунгалаг ус байсан. миний дуртай ногоон өнгө байсаан. уг нь гол бололтой. урсгал нь тун зөөлхөн, бараг урсаж байгаа нь мэдэгдэхгүй шахам. голын тохой ч юм уу. завь ийшээ хөвөөд л, би тийшээ хараад суучихсан, эсрэг зүг рүү нь. нэг юм намайг хөөгөөд байсийму, би нэг юмнаас нуугдаад байсыму, хөөрхий амьтан ийш тийш хараад л...тэнд ч ...

өнөөдөр ордог багш их ганган хүүхэн байдгийн. туяхан согооноо гэдэг шиг л. ер нь японууд яс жижигтэй. манай ганган багшийн шууны яс нь 5-6 настай монгол хүүхдийнх шиг л нарийхан юм харагджээлээ. би бас өөрийнхийгөө харьцуулаад харчихсан, минийх боломжийн нарийн шдээ уг нь. залуудаа бас л жаатай охин байсан байх гэмээр. онц царайлаг биш мөртлөө нэг тийм...байдаг даа...ганган төрхтэй хүмүүс. өмсөж зүүсэн нь ч өнгө нэмдэг байх. за энэ яахав. хичээл дээр элдвийн л юм ярина. уншиж байгаа лекцтэйгээ холбоотойгоор эхэлсэн ярианы сэдэв сайн муу янз бүрийн хэлтэй гадаад оюутнуудын тусламжтайгаар хаа ха...

өнөө өглөө бас л унтчихаж. яарч сандарч босоод хөлдөө угласан шаахайныхаа өрөөснийг замдаан гээж, түүндээ таварцаглаж ойчдогийн даваан дээр хананаас ус гоождог газартаа хүрч, тосгуурын ирмэгнээс зуурч байж осолд оролгүй өнгөрөв. гээгдэж хоцорсон шаахайг харцаараа тас цавчиж, ширэв татаж шийтгэнгүүтээ дургүй хүрээд очиж..авч..хөлдөө буцаан углаж..өөртөө түвэг удсан ч үгүй, тэр чигт нь хаячихсан. өрөөсөн хөлөндөө шаахайтай зогсжийгаад угаачий л даа. сойзон дээр оо шахахдаа ооны амыг сойзны шүдэнд дэндүү тулгаж дарсных уу, сойзны үс моост унаад буцаж босохдоо хэдэн жижиг дусал ? оо ийш тийшээ үсэ...

тэр өрөөний ханыг янзлах гэж байгаа бололтой. шатан дээр зогссон хүнтэй нийлээд хуучирч шарласан ханын цаасыг цаана нь байгаа нимгэн хавтантай хамт хуулж байхын...энд нэг өрөө байна...шагайлаа. хаалганы зүүн талд буйдан дээр хэдэн хүн тухалжээ. тэдний дунд аав минь хачин гангалчихсан сууна. цайвар тод өнгийн цамц өмсөж, шар ногоовтор өнгө алагласан нэхмэл малгай духдуулчихаж. их л баясгалантай сууна...буцаад нөгөө өрөөнд ортол ширээ засчихаж...хүмүүс хооллохоор сууж байна...баахан шар толгойтой хүмүүс...өөдөөс харж суусан хүүхэн бузгай танимхайрч өмнөх тавагтайгаа над руу сарвайна...энэ монгол...

толгой – тэргүүн, нүд – мэлмий, чих – сонор, гар – мутар гэх мэтээр ил байдаг гол хэдэн эрхтнээ хүндэтгэж хэлдэг үг байхиймаа, манай хэлэнд. хамар – гэсэн чинь заа миний санаанд л шууд орж ирэх үг байдаггүй. мэддэг хүн байвал хэлж өгөөрэй, шагнана шүү. шагналыг жич тохирно.

уг нь хамар гэдэг чинь асар чухал эрхтэн. байгаа байдлаараа ч, хийж гүйцэтгэдэг ажил үүргээрээ ч.

.....

хамар бол манай тэргүүний эрхтнүүдийн нэг билээ. эрхтэн хамар нь болбоос өөрийн ажил үүргийн дагуу олон төрлийн үнэрийг агаарын хамт сорж мэдрэн, тэрхүү мэдээллээ тархи руу дамжуулан бядны ой тойнд сайхан үнэр, муухай ...

заа тэгсэн чинь ингэдгийн...юун дээр зогслоо...аан тийн шдээ...нөгөө энэ дотор нэг хүүхэн дуу аялаад суучдын гээд зогссон шдээ...тэгээд 33 минутийн дараа гэхэд дуу аялахаа больчдын нөгөө хүүхэн, зайлуул бас өөр бодох юм зөндөө байдаг байхгүй юу...тэгээд ч богооноос буугаад явангуутаа дуу аялахаа больчиж байгаам. бас их түр зуурын сэтгэлтэй гар, хараад зогтуссым байжээж. тэгээд ингэдгийн ... хэдэн өдрийн дараа болздын, нөгөө “сонин нүдэт”-тэй чинь. гэхдээ дэит биш, эрэгтэй эмэгтэй хүмүүсийн тийм сэтгэл хөдлөм болзоо биш. зүгээр л хамт нэг юманд явахаар болдын.  тэхх тэгэхээр болдын. болдын зари...

би нэг өдөр явжээдийн. тэгсэн чинь тэр залуутай тааралддын. уг нь тэрүүнтэй уулзах гээд явжээсан л даа. гэхдээ би тааралдсан гэмээр болоодээсийм. юу яадын...ингэдгийн. нэг хүн гуйдын намайг, тэр залуутай уулзаад нэг юм амжуулаадхаарай гээд...би за гээд....тэгээд хэлдийн тэр хүн, “нүүрэндээ нэг тийм сорвитой хүн байгаа шүү” гээд, намайг гэнэт хараад айж цочоод саваад унана гэж бодсон уу, эсвэл бусад хүмүүсээс хурдан ялгаж уулзаасай гэж хүссэн үү. тэгээд хараад л зогсжээсийн...хүмүүсийн нүүр царай руу хянамгай гэгч нь хараад л...сорви хайгаад л...ирдэггүй ээ....эээ э э э манайхан ийм шдээ, ёстой...

жаахан байхад, хэдүүлээ цуглахаараа 2 тал болжийгаад, нэлээн хэдэн метр зай авч зогсжийгаад, манай талынхан хажуу хажуудах хүүхдийнхээ гарыг атгаад, “дайсны” талынхан бас тэгж бэлдэнгүүт нь

“гааагнасан гинжиийййййг таслагхтоооооон.....”

гэж хоолойн тэнхээ мэдэн хашгирдагсан. Тэгэхээр биднээс дутахгүй гэсэн шиг нөгөө талынхан бас гүрээнийхээ судсыг гүрдийлгэж байгаад

           “хэнээээээээээээээээр....”

гэдэгсэн.

тэгээд л нэгийг нь нэр цохож, цохуулсан пацаан жижигхэн гараа атган, уруулаа жимийж, хагас алхам хойшоо ухарч эрч авч байгаад л гүйгээд ирнэ дээ. гинжийг таслах гэж байгаа нь тэ...

  эртлэн босов, яаран гэрээсээ гарав...эмнэлэг явна гэхээс хөл хүндрээд араас нэг юм чангаагаад байх шиг болохын. маргааш маргааш гэсээр нэлээн удсан болохоор зоригоо шавхаж, хүч тэнхээгээ төвлөрүүлэн эрт босов, яаран гарав. өглөө эрт босох гэж нэг айхтар юм байхымаа. нар мандангуут нойр нь сэргэчихээд босч суугаад болжмор шувуу шиг жиргэж байдаг хүмүүсийн тэр сэргэг чанараас нь жаахан жааханыг хандиваар аваад (үнэ төлнө гэж ярихгүй шүү) өөртөө наачих юмсан. өглөө сэрэх гэж хамаг чадлаараа тэмцдэг нь миний буруу биш л дээ, энэ бол ердөө л цус багатай хүмүүсийн нийтлэг зовлон, зайлуул. яаж ч хи...

  - байна уу?
  - байна аа
  - сайн уу? юу байна?
  - өө тайван даа....
  .......
  .......
  - өө нээрээ нөгөө манай О ах өнгөрчихөж гэнэ, урд шөнө...
  - ээ тийм үү? 

ингэж хэлээд би мэддэг мааниа уншив. хэзээ ч юм, хэнээс ч юм сурсан 3 мааниа 3 удаа амандаа дуржигнуулав. санаандгүй танилцсан ах хүүтэй ярьсаар байгаад цусан төрлийн биш ч нэлээн ойрхны садан төрлөө мэдэлцээд жил гаруй л болж байх шив. бид хоёрын садан төрлийн холбоог хэлхэж байсан хүн өнхөрөөд өгч. 
маани дуржигнуулсан ч харамсаж халаглаж сүйд болсонгүй, харайж босож баярласангүй...шууд хэлэхэд юу ч гэж бодсонгүй....